Κύριε τι να σου δώσω

Πήρα φτερούγες του πουλιού

και πέταξα σε κήπους

που είχαν λουλούδια διαλεχτά

σε μύριους τόσους τύπους

Μιαν ανθοδέσμη έφτιαξα 

να φέρω στον Σταυρό σου

να την προσφέρω Κύριε 

για το Μαρτύριό Σου 

Την έβαλα με σεβασμό 

στα Άχραντά Σου πόδια

τα δάκρυά μου μίλαγαν 

κι ήταν για με τα λόγια.

Εσήκωσα τα μάτια μου

στην Άγια τη μορφή σου

μήπως και διάβαζα εκεί 

την ευχαρίστησή σου.

Μα συ αυστηρά με κοίταξες

με μάτια λυπημένα

σα να λεγες πως πιο πολλά 

ζητούσες από μένα.

Έφυγα τότε για να βρω

πετράδια με αξία

Σταυρό να κάνω θύμησης

στην Άγια Σου θυσία

Μα σαν τον έφερα έσκυψες 

και μου πες  πονεμένα

Πάρτον παιδί μου, όλα αυτά ,

είναι για μένα ξένα.

Δεν εσταυρώθηκα Εγώ

λουλούδια να μου φέρουν 

και οι σταυροί οι πολύτιμοι

αξία για με δεν έχουν.

Κλαίγοντας τον ερώτησα 

Τι Κύριε να σου δώσω;

Αγάπη μου πε,

μονάχα μ αγάπη, να πληρώσω

Αγάπη είπε άδολη

δώσε σαν τη δική Μου

Αγάπη και Ταπείνωση 

ας είναι η πληρωμή μου.

Την κάθε τρύπα που κανε

σε με κάθε αγκάθι 

τον κάθε πόνο που νιωσα

απ του Σταυρού τα Πάθη

συ πλήρωσε  τα με ψωμί

με ρούχα , με νεράκι

με φάρμακο στον άρρωστο

με γλύκα στο φαρμάκι

με ελεημοσύνη στον φτωχό,

και στον απελπισμένο

δώσε τον Λόγο μου σ αυτόν

να νιώσει στηριγμένος

Θυσίες δεν εζήτησα

ζητώ το έλεός σου 

αυτό που ζήτησα Εγώ 

δώστο στον αδερφό σου.